Het was pas nadat ik Cindy al een tijdje kende dat ik ontdekte dat ze de oprichter was van haar eigen bedrijf - een succesvolle zelfgemaakte ondernemer met een buitengewoon verhaal. Ze gedroeg zich nooit agressief assertief, deed nooit grote aankondigingen en straalde ook geen intimiderende energie uit. In plaats daarvan had ze iets rustigs en zekers over zich, een stijlvolle vastberadenheid die mijn diepe nieuwsgierigheid naar haar verhaal opriep.
Terwijl ik naar haar luisterde, begon ik me iets diepzinnigs duidelijk te worden: de belangrijkste keuzes in haar leven zaten vaak verborgen onder die lichte, ogenschijnlijk luchtige opmerkingen.
"Ik ben destijds naar Guangdong gegaan omdat het salaris daar beter was."
"Een eigen bedrijf starten? Tja, ik moest op dat moment gewoon meer verantwoordelijkheden op me nemen."
"Tijdens de pandemie worstelden we allemaal—wij waren daar niet bijzonder in."
Deze nederige verklaringen verborgen een cruciale waarheid: bij elk kritiek keerpunt in haar leven had Cindy bewust de moeilijkere weg gekozen — die ene die meer van haar vergde, maar ook groei beloofde. Het ging hier nooit om gedwongen worden door de omstandigheden. Het was een bewuste keuze voor zelfontwikkeling. verwezenlijking .
De eerste keuze: het verlaten van comfort
In 2004, terwijl afstuderen in Wuhan worstelden om vaste banen, ambtenarenfuncties of een mastergraad, probeerde Cindy ook de conventionele weg — een lokale baan met een mager salaris en voorspelbare uren. Maar ze kon het gevoel niet van zich af zetten dat er meer moest zijn.
Toen ze een functie kreeg aangeboden bij een onderneming in een klein stadje in Zhejiang — een "gemakkelijke baan" met gratis logies en een warme, gezinsachtige sfeer — raakte ze in tweestrijd . "Na een paar maanden werd ik mollig en comfortabel," herinnerde ze zich. "Te comfortabel. Dat maakte me bang."
Dus vertrok ze.
In plaats daarvan trok ze naar het zuiden, naar Guangdong, waar ze een functie kreeg bij een strikte Taiwanese fabrikant. Twaalfurige werkdagen. Dorms voor acht personen. Beginnend vanaf de basis als junior merchandiser. Terwijl haar leeftijdsgenoten hun jeugd genoten, leerde zij productcodes uit haar hoofd, bestudeerde kwaliteitscontrolestandaarden en doorgrondde logistiek in de supply chain.
Dit was geen noodtoestand die haar werd opgelegd. Het was een doordachte leerperiode .
Jaren later, als CEO, zou ze erkennen hoe diepgaand die ervaring haar had gevormd – hoe de slanke managementfilosofie van het bedrijf haar had bijgebracht om onverzettelijk te staan voor kwaliteit, efficiëntie en verantwoordelijkheid. Het werd onderdeel van haar DNA.
Het patroon van haar keuzes
Ditzelfde patroon herhaalde zich doorheen haar carrière :
Feministische wetenschappers bespreken vaak de "structurele valstrikken" waarmee vrouwen te maken krijgen—hoe ogenschijnlijk gemakkelijkere keuzes op stille wijze hun keuzemogelijkheden kunnen ondermijnen en en hen op den duur afhankelijk kunnen maken. Cindys verhaal biedt een uitweg.
Op elk moment dat zij had kunnen kiezen voor vertrouwde —op een partner, op conventie, op veiligheid—koos zij in plaats daarvan om verantwoordelijkheid te nemen . Niet uit tegenzin, maar vanwege iets dat ze eenvoudweg noemt "een droom." Dat kleine meisje dat mensen noemden “niet iemand met wie je kunt sollen”—misschien had zij al vroeg een zaadje van de droom in haar hart geplant. In de loop der jaren, terwijl zij groeide, sloeg het zaadje wortel en ontsproot, bloeide opnieuw en opnieuw met de onstuitbare kracht van het leven.
(Verder op de volgende pagina...)
EN
